Η Κόστα Ρίκα του 2014 είναι μια Ελλάδα του 2004. Περισσότερο από μεγάλη ομάδα, ένας άβολος αντίπαλος που μπήκε στον χορό με φόρα…και πηγαίνει. Τον πηγαίνουν, η άγνοια κινδύνου και το καυτό κίνητρο. Ενας αντίπαλος, που δεν θέλεις…
μπλεξίματα μαζί του. Ενας κακός μπελάς.
Οι Ουρουγουανοί νόμιζαν πως τους καθάρισαν «από ημίχρονο», με το πέναλτι του Καβάνι. Και μετά ο Νάβας, αυτός ο φανταστικός τερματοφύλακας, κλειδαμπάρωσε το μαγαζί. Οι συμπολεμιστές του, έκτοτε στον όμιλο, έβαλαν τέσσερα σερί αναπάντητα γκολ. Ένα στραπάτσο για την Ουρουγουάη, ένα φιάσκο για την Ιταλία, ένα ζερό για την Αγγλία.
Ποιοι, στον κόρακα, είναι λοιπόν όλοι αυτοί; Από πού ξεφύτρωσαν; Στην Πορτογαλία θυμάμαι, ύστερα από κάθε εμπόδιο που η Εθνική προσπερνούσε, εύρισκα στις τσέπες μου όλο και πιο πολλές καρτούλες με τα τηλέφωνα ξένων δημοσιογράφων που απεγνωσμένα έψαχναν να μαζέψουν πληροφορίες, ώστε να φτιάξουν τις ιστορίες τους, για τους άγνωστους Ελληνες.
Τα τραβάνε, τώρα, οι Κοσταρικανοί συνάδελφοι. Πρέπει να πουν πούθε βαστά η σκούφια του Τεχέδα, του Ουμάνια, του Γαμπόα, του Κουμπέρο. Τι ρόλο παίζει εκείνος ο κοντοπίθαρος προπονητής, απ’ την Κολομβία. Από πού κι ως πού, Κοσταρικανοί ποδοσφαιριστές φτουράνε στη Σκανδιναβία. Γιατί μερικοί έχουν, όχι λάτιν αλλά…βρετανικά επώνυμα. Κάμπελ, Πέμπερτον, Μίλερ, Φράνσις, Μάιρι. Και τι, στην πραγματικότητα, είναι αυτό που παίζουν, 3-4-3 ή 5-4-1;
Σε μέγεθος, η Κόστα Ρίκα είναι «μισή Ελλάδα» κι ακόμη λιγότερο. Αλλά δεν έρχονται, ακριβώς, από το πουθενά. Οπωσδήποτε όχι, συγκρινόμενοι με την Ελλάδα. Γι’ αυτούς είναι το τέταρτο Μουντιάλ, για μας το τρίτο. Γι’ αυτούς είναι η δεύτερη φορά στους «16», για μας η πρώτη. Η σύνδεση των εποχών τους, στη ροή του χρόνου, υπάρχει. Δείχνει την παράδοση. Τη σκυταλοδρομία. Ο αγώνας πρώτα θα παιχτεί μες στο μυαλό των Ελλήνων διεθνών και μετά στο χορτάρι. Αν το μυαλό παρουσιαστεί εντάξει, η ομάδα θα έχει την άριστη τύχη να μείνει στη Βραζιλία τουλάχιστον άλλη μία εβδομάδα. Να γνωρίσει και το Σαλβαντόρ Το ’90, την πρώτη φορά τους με τον Μπόρα Μιλουτίνοβιτς στην Ιταλία, είχαν παίκτη ένα νατουραλιζέ Βραζιλιάνο, τον Αλεσάντρε Γκιμαράες. Τις επόμενες δύο φορές, το 2002 και το 2006, ο Αλεσάντρε Γκιμαράες ήταν ο προπονητής τους. Την τέταρτη φορά, τώρα, ο γιος του Αλεσάντρε Γκιμαράες, ο Σέλσο Μπόρζες, είναι ο ένας απ’ τους δύο βασικούς pivotes στο κέντρο.
Κοιτάζεις στον πάγκο, δίπλα στον…κοντό κόουτς, και βλέπεις ένα πανύψηλο μελαψό βοηθό. Πάουλο Ουαντσόπε, απ’ τους δυνατούς σέντερ-φορ των πρώτων ετών της Πρέμιερ Λιγκ. Βλέπεις, επίσης, άλλον ένα βοηθό με ξυρισμένο κρανίο. Λούις Μαρίν, εμβληματικός σέντερ-μπακ στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2002 και του 2006. Δίδυμο με τον Μαουρίσιο Ράιτ, της ΑΕΚ. Βλέπεις παραδίπλα, να προπονεί τους τερματοφύλακες, ο ποδοσφαιριστής-τοτέμ του ’90. Ο Γαβέλο Κονέχο.
Η αναγνωρισιμότητα των διεθνών τους δεν είναι, προφανώς, ίδια ολονών. Άλλη η αναγνωρισιμότητα του Κάμπελ, του Ρούις, του Νάβας, άλλη του Γονσάλες, του Μπρένες, του Μπαράντες. Αλλά πάλι κανείς, λιγότερο ή περισσότερο αναγνωρίσιμος, δεν είναι Τζέιμς Ροδρίγες, κανείς δεν είναι Χόντα, κανείς δεν είναι Γιαγιά Τουρέ. Κανείς δεν μπορεί να κάνει, μονάχος, τα πράγματα να συμβούν. Τα πράγματα να συμβαίνουν, τα κάνουν και οι έντεκα μαζί. ‘Η…δεν συμβαίνουν.
Ένα κόμπακτ γκρουπ, μια ομάδα δίχως σταρ, μια ομάδα-σταρ, μια…Ελλάδα δηλαδή. Ένα σπάνιο συναπάντημα, αυτό στο Ρεσίφε, σε νοκ-άουτ παιγνίδι Παγκόσμιου Κυπέλλου. Η σπανιότητα φέρνει μια κάποια, ένθεν κακείθεν, αμηχανία. Όταν είσαι Ελλάδα ή Κόστα Ρίκα και φτάνεις στους «16» του Μουντιάλ, αναμένεις να πέσεις επάνω στη Γερμανία, στην Αργεντινή, κάτι τέτοιο. Και να παίξεις τον ρόλο. Διαφορετικά, στην περίπτωσή μας σήμερα, βγαίνεις απ’ τον ρόλο.
Ψάχνεις να βρεις, γιατί δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Ποιος θα πάρει τη μπάλα, να κάνει το παιγνίδι. Ποιος θα περιμένει, πίσω απ’ τη μπάλα. Ποιος είναι φαβορί, ποιος δεν είναι. Σύγχυση! Γι’ αυτό, ταπεινή εκτίμησή μου, ο αγώνας πρώτα θα παιχτεί μες στο μυαλό των Ελλήνων διεθνών και μετά στο χορτάρι. Αν το μυαλό παρουσιαστεί εντάξει (όχι μόνο να τα ακούμε απ’ τον προπονητή και να τα λέμε, αυτά που έχουμε ακούσει, στους δημοσιογράφους αλλά να τα εννοούμε κιόλας!), η ομάδα θα ‘χει την άριστη τύχη να μείνει στη Βραζιλία τουλάχιστον άλλη μία εβδομάδα. Ως το ερχόμενο Σάββατο. Να γνωρίσει και το Σαλβαντόρ.
Ένα, συνεπώς, το μυαλό της ομάδας. Το πρωτεύον. Κι ένα δεύτερο, δεύτερο αλλά καθόλου δευτερεύον, η θετική ενέργεια του ελληνισμού. Οι Κοσταρικανοί, στην εξέδρα, θα ‘ναι πιο πολλοί. Θα ‘χουν και τους ντόπιους, δικούς τους. Αλλά, όσοι και να ‘ναι, δεν συγκρίνονται με τον νοερό όγκο των Ελλήνων που εκείνες τις δύο ώρες θα τους ενώσει το ότι, όπου κι αν ευρίσκονται, νοιάζονται.
Η θετική ενέργεια. Το απέναντι άκρο της γρουσουζιάς. Να συσσωρευτεί από «όπου γης» και να φτάσει ως το Ρεσίφε. Δίχως αν, γιατί, εφόσον, ποιον βάζει, ποιον δεν βάζει, ποιον κάλεσε, ποιον άφησε πίσω. Οι έντεκα που θα ξεκινήσουν, όλοι Ελληνόπουλα είναι. Οι δώδεκα στον πάγκο, κι αυτοί Ελληνόπουλα είναι. Οι 23, όλοι την ίδια φανέλα φορούν. Τελειώνει εδώ.
Πηγή: www.coppa.gr
Via
μπλεξίματα μαζί του. Ενας κακός μπελάς.
Οι Ουρουγουανοί νόμιζαν πως τους καθάρισαν «από ημίχρονο», με το πέναλτι του Καβάνι. Και μετά ο Νάβας, αυτός ο φανταστικός τερματοφύλακας, κλειδαμπάρωσε το μαγαζί. Οι συμπολεμιστές του, έκτοτε στον όμιλο, έβαλαν τέσσερα σερί αναπάντητα γκολ. Ένα στραπάτσο για την Ουρουγουάη, ένα φιάσκο για την Ιταλία, ένα ζερό για την Αγγλία.
Ποιοι, στον κόρακα, είναι λοιπόν όλοι αυτοί; Από πού ξεφύτρωσαν; Στην Πορτογαλία θυμάμαι, ύστερα από κάθε εμπόδιο που η Εθνική προσπερνούσε, εύρισκα στις τσέπες μου όλο και πιο πολλές καρτούλες με τα τηλέφωνα ξένων δημοσιογράφων που απεγνωσμένα έψαχναν να μαζέψουν πληροφορίες, ώστε να φτιάξουν τις ιστορίες τους, για τους άγνωστους Ελληνες.
Τα τραβάνε, τώρα, οι Κοσταρικανοί συνάδελφοι. Πρέπει να πουν πούθε βαστά η σκούφια του Τεχέδα, του Ουμάνια, του Γαμπόα, του Κουμπέρο. Τι ρόλο παίζει εκείνος ο κοντοπίθαρος προπονητής, απ’ την Κολομβία. Από πού κι ως πού, Κοσταρικανοί ποδοσφαιριστές φτουράνε στη Σκανδιναβία. Γιατί μερικοί έχουν, όχι λάτιν αλλά…βρετανικά επώνυμα. Κάμπελ, Πέμπερτον, Μίλερ, Φράνσις, Μάιρι. Και τι, στην πραγματικότητα, είναι αυτό που παίζουν, 3-4-3 ή 5-4-1;
Σε μέγεθος, η Κόστα Ρίκα είναι «μισή Ελλάδα» κι ακόμη λιγότερο. Αλλά δεν έρχονται, ακριβώς, από το πουθενά. Οπωσδήποτε όχι, συγκρινόμενοι με την Ελλάδα. Γι’ αυτούς είναι το τέταρτο Μουντιάλ, για μας το τρίτο. Γι’ αυτούς είναι η δεύτερη φορά στους «16», για μας η πρώτη. Η σύνδεση των εποχών τους, στη ροή του χρόνου, υπάρχει. Δείχνει την παράδοση. Τη σκυταλοδρομία. Ο αγώνας πρώτα θα παιχτεί μες στο μυαλό των Ελλήνων διεθνών και μετά στο χορτάρι. Αν το μυαλό παρουσιαστεί εντάξει, η ομάδα θα έχει την άριστη τύχη να μείνει στη Βραζιλία τουλάχιστον άλλη μία εβδομάδα. Να γνωρίσει και το Σαλβαντόρ Το ’90, την πρώτη φορά τους με τον Μπόρα Μιλουτίνοβιτς στην Ιταλία, είχαν παίκτη ένα νατουραλιζέ Βραζιλιάνο, τον Αλεσάντρε Γκιμαράες. Τις επόμενες δύο φορές, το 2002 και το 2006, ο Αλεσάντρε Γκιμαράες ήταν ο προπονητής τους. Την τέταρτη φορά, τώρα, ο γιος του Αλεσάντρε Γκιμαράες, ο Σέλσο Μπόρζες, είναι ο ένας απ’ τους δύο βασικούς pivotes στο κέντρο.
Κοιτάζεις στον πάγκο, δίπλα στον…κοντό κόουτς, και βλέπεις ένα πανύψηλο μελαψό βοηθό. Πάουλο Ουαντσόπε, απ’ τους δυνατούς σέντερ-φορ των πρώτων ετών της Πρέμιερ Λιγκ. Βλέπεις, επίσης, άλλον ένα βοηθό με ξυρισμένο κρανίο. Λούις Μαρίν, εμβληματικός σέντερ-μπακ στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2002 και του 2006. Δίδυμο με τον Μαουρίσιο Ράιτ, της ΑΕΚ. Βλέπεις παραδίπλα, να προπονεί τους τερματοφύλακες, ο ποδοσφαιριστής-τοτέμ του ’90. Ο Γαβέλο Κονέχο.
Η αναγνωρισιμότητα των διεθνών τους δεν είναι, προφανώς, ίδια ολονών. Άλλη η αναγνωρισιμότητα του Κάμπελ, του Ρούις, του Νάβας, άλλη του Γονσάλες, του Μπρένες, του Μπαράντες. Αλλά πάλι κανείς, λιγότερο ή περισσότερο αναγνωρίσιμος, δεν είναι Τζέιμς Ροδρίγες, κανείς δεν είναι Χόντα, κανείς δεν είναι Γιαγιά Τουρέ. Κανείς δεν μπορεί να κάνει, μονάχος, τα πράγματα να συμβούν. Τα πράγματα να συμβαίνουν, τα κάνουν και οι έντεκα μαζί. ‘Η…δεν συμβαίνουν.
Ένα κόμπακτ γκρουπ, μια ομάδα δίχως σταρ, μια ομάδα-σταρ, μια…Ελλάδα δηλαδή. Ένα σπάνιο συναπάντημα, αυτό στο Ρεσίφε, σε νοκ-άουτ παιγνίδι Παγκόσμιου Κυπέλλου. Η σπανιότητα φέρνει μια κάποια, ένθεν κακείθεν, αμηχανία. Όταν είσαι Ελλάδα ή Κόστα Ρίκα και φτάνεις στους «16» του Μουντιάλ, αναμένεις να πέσεις επάνω στη Γερμανία, στην Αργεντινή, κάτι τέτοιο. Και να παίξεις τον ρόλο. Διαφορετικά, στην περίπτωσή μας σήμερα, βγαίνεις απ’ τον ρόλο.
Ψάχνεις να βρεις, γιατί δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Ποιος θα πάρει τη μπάλα, να κάνει το παιγνίδι. Ποιος θα περιμένει, πίσω απ’ τη μπάλα. Ποιος είναι φαβορί, ποιος δεν είναι. Σύγχυση! Γι’ αυτό, ταπεινή εκτίμησή μου, ο αγώνας πρώτα θα παιχτεί μες στο μυαλό των Ελλήνων διεθνών και μετά στο χορτάρι. Αν το μυαλό παρουσιαστεί εντάξει (όχι μόνο να τα ακούμε απ’ τον προπονητή και να τα λέμε, αυτά που έχουμε ακούσει, στους δημοσιογράφους αλλά να τα εννοούμε κιόλας!), η ομάδα θα ‘χει την άριστη τύχη να μείνει στη Βραζιλία τουλάχιστον άλλη μία εβδομάδα. Ως το ερχόμενο Σάββατο. Να γνωρίσει και το Σαλβαντόρ.
Ένα, συνεπώς, το μυαλό της ομάδας. Το πρωτεύον. Κι ένα δεύτερο, δεύτερο αλλά καθόλου δευτερεύον, η θετική ενέργεια του ελληνισμού. Οι Κοσταρικανοί, στην εξέδρα, θα ‘ναι πιο πολλοί. Θα ‘χουν και τους ντόπιους, δικούς τους. Αλλά, όσοι και να ‘ναι, δεν συγκρίνονται με τον νοερό όγκο των Ελλήνων που εκείνες τις δύο ώρες θα τους ενώσει το ότι, όπου κι αν ευρίσκονται, νοιάζονται.
Η θετική ενέργεια. Το απέναντι άκρο της γρουσουζιάς. Να συσσωρευτεί από «όπου γης» και να φτάσει ως το Ρεσίφε. Δίχως αν, γιατί, εφόσον, ποιον βάζει, ποιον δεν βάζει, ποιον κάλεσε, ποιον άφησε πίσω. Οι έντεκα που θα ξεκινήσουν, όλοι Ελληνόπουλα είναι. Οι δώδεκα στον πάγκο, κι αυτοί Ελληνόπουλα είναι. Οι 23, όλοι την ίδια φανέλα φορούν. Τελειώνει εδώ.
Πηγή: www.coppa.gr
Via
www.SPORstories.eu .
SPORTS NEWS LIVE BET GAMES SCORES stoixhma olimpiakos- pao nea panathinaikos ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΟΚ ΑΕΚ ΑΣΤΕΙΑ VIDEO LIVESCORES POKER KAZINO YGEIA ANEKDOTA LIVE STREAM TV
Πώς κερδίζω χρήματα από το internet ; Πώς βγάζω λεφτά από το σπίτι ; Που θα θα βρω δουλειά χωρίς κεφάλαια ; Έχω δουλειά αλλά δεν μου φτάνει ο μισθός και τι να κάνω για να ενισχύσω το εισόδημά μου ; Που να βρω δουλειά με τέτοια κρίση τώρα που είμαι άνεργος ;
Για να μάθεις τις απαντήσεις πάτησε τώρα ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου