Το Παγκόσμιο Κύπελλο ολοκληρώθηκε και ο καθένας μας θα μπορούσε να πιαστεί από οποιοδήποτε γεγονός για να επιλέξει τι αναμνήσεις θα έχει από τη Βραζιλία. Άλλος θα σκεφτεί τα πολλά γκολ, άλλος μια-δυο ομάδες που του έκαναν…
εντύπωση, άλλος το γεγονός ότι τα φαβορί για μια ακόμη φορά υπερίσχησαν των αουτσάιντερ και κάποιοι άλλοι – δυστυχώς πολλοί – θα εξακολουθήσουν να ζουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Είναι χαρακτηριστικό του μίζερου ανθρώπου να ωραιοποιεί το παρελθόν και να αναφέρεται σε αυτό ακόμη και με ρίγη συγκίνησης, τα οποία πολλές φορές συνοδεύουν δάκρυα στα μάτια. Αν σας φαίνεται υπερβολικό το παραπάνω, ρίξτε μια ματιά σε όσους «κρέμασαν» τον Λιονέλ Μέσι και βρήκαν την ευκαιρία να αποθεώσουν για μια ακόμη φορά τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο κόσμος για κάποιον περίεργο λόγο, δεν θέλει να βλέπει το σήμερα και το μέλλον. Δεν του αρέσει ποτέ αυτό που ζει και ακόμη κι αν δεν έχει ζήσει σε απόλυτο βαθμό το παρελθόν, είναι ικανός να ζει μέσα από αυτό έστω και από ιστορίες που του έχουν διηγηθεί.
Ναι, ο Μέσι δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ναι, μετά τη φάση των ομίλων δεν βοήθησε όσο θα περιμέναμε την Αργεντινή, δεν έκανε κάποια περίτεχνη ενέργεια, δεν σκόραρε κάποιο καθοριστικό γκολ. Αυτός ο 27χρονος Αργεντινός, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια παίζει ποδόσφαιρο σε τοπ επίπεδο και έχει παρασύρει στο διάβα του κάθε αντίπαλο, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, δεν κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα του στην κορυφή του κόσμου.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ένας συμπατριώτης του μερικά χρόνια πριν, το είχε καταφέρει. O Μαραντόνα έκανε το μεγάλο μπαμ της καριέρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 οδηγώντας την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου. Με τη φόρα που είχε από το Μεξικό μεγαλούργησε στη Νάπολι, όχι μόνος του όπως θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν στο μύθο του μυαλού τους αλλά έχοντας δίπλα του ποδοσφαιριστές όπως Ντε Νάπολι και ο Τσίρο Φεράρα στο πρώτο πρωτάθλημα και τους Καρέκα, Αλεμάνο και Τζόλα στο δεύτερο ενώ είχε μεσολαβήσει και ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο απέναντι στην Στουτγκάρδη.
Σε κανένα από αυτά τα πρωταθλήματα ο Μαραντόνα δεν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Μάρκο Φαν Μπάστεν και Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν πάνω από αυτόν. Χάρισε στη Νάπολι τους πρώτους τίτλους της ιστορίας της, ζώντας ουσιαστικά μια χρυσή τετραετία, η οποία ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 86″ και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του «90 στα γήπεδα της Ιταλίας.
Εκεί που δεν σκόραρε ούτε ένα γκολ, που τον «έσβησε» ο Ντράγκαν Στοϊκοβιτς στον προημιτελικό με την Γιουγκοσλαβία, που αστόχησε σε πέναλτι στο ίδιο ματς και ας μην το πλήρωσε η χώρα του και που τελικά στον τελικό ηττήθηκε και αυτός που τους Γερμανούς με σκορ 1-0, μη μπορώντας να βοηθήσει. Ένα Μουντιάλ, το οποίο έμελλε να είναι και το τελευταίο μεγάλο event της καριέρας του αφού βουτηγμένος μέσα στους άσπρους λόφους της κοκαϊνης, στήθηκε στον τοίχο από την ιταλική μαφία και η «ντόπα» βγήκε στην επιφάνεια. Ναι, για τον Μαραντόνα μιλάμε που κρέμασε ξανά τη χώρα του το 1994, όταν βρέθηκε ξανά θετικός στην ουσία της κοκαϊνης. Να τα λέμε όλα, όχι μόνο τα όμορφα.
Μια τετραετία του Μαραντόνα λοιπόν και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο βγήκαν ξανά στην επιφάνεια για να μειώσουν την ποδοσφαιρική αξία του Μέσι, ο οποίος «οφείλει» να ζει με το βάρος και την σκιά του Ντιεγκίτο πάνω από το κεφάλι του επειδή δεν κατάφερε να πάρει ένα Μουντιάλ. Ειλικρινά, φαίνεται τόσα αστεία η οποιαδήποτε σύγκριση όχι μόνο γιατί μιλάμε για διαφορετικές εποχές αλλά επειδή ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, υπήρξε άλλος ένας, ο οποίος βάσει τίτλων, ταλέντου, επαγγελματισμού, απόδοσης, αξίας, περηφάνιας, «αλητείας», έχει κάθε δικαίωμα να χαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος της σύγχρονης ιστορίας και τον λένε Ζινεντίν Ζιντάν.
Ωραίο το παρελθόν αλλά είναι παρελθόν και δεν έχει θέση στο σήμερα πάρα μόνο σαν μνημόνευση κάποιων προσώπων και καταστάσεων. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο δεν ορίζει την αξία ενός ποδοσφαιριστή. Σκεφτείτε πόσοι δεν το έχουν κατακτήσει και θα συμφωνήσετε. Κάθε σπουδαίος παίκτης έχει και θα έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην ιστορία του αθλήματος και οι γνώμες για ποιος υπήρξε καλύτερος όλων, πάντα θα διαφέρουν. Καλό είναι όμως τα επιχειρήματα για την άποψη του καθενός να είναι υπαρκτά, βασισμένα στην κοινή λογική και χωρίς διάθεση για απαξίωση. Στην προκειμένη λοιπόν, να λέμε τα στραβά του Μέσι αλλά να μην κρύβουμε από τους νεότερους τα χίλια στραβά του Μαραντόνα γιατί απλά αλλοιώνουμε την ιστορία. Είναι κρίμα για το ίδιο το ποδόσφαιρο! Πηγή: www.coppa.gr
Via
εντύπωση, άλλος το γεγονός ότι τα φαβορί για μια ακόμη φορά υπερίσχησαν των αουτσάιντερ και κάποιοι άλλοι – δυστυχώς πολλοί – θα εξακολουθήσουν να ζουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Είναι χαρακτηριστικό του μίζερου ανθρώπου να ωραιοποιεί το παρελθόν και να αναφέρεται σε αυτό ακόμη και με ρίγη συγκίνησης, τα οποία πολλές φορές συνοδεύουν δάκρυα στα μάτια. Αν σας φαίνεται υπερβολικό το παραπάνω, ρίξτε μια ματιά σε όσους «κρέμασαν» τον Λιονέλ Μέσι και βρήκαν την ευκαιρία να αποθεώσουν για μια ακόμη φορά τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο κόσμος για κάποιον περίεργο λόγο, δεν θέλει να βλέπει το σήμερα και το μέλλον. Δεν του αρέσει ποτέ αυτό που ζει και ακόμη κι αν δεν έχει ζήσει σε απόλυτο βαθμό το παρελθόν, είναι ικανός να ζει μέσα από αυτό έστω και από ιστορίες που του έχουν διηγηθεί.
Ναι, ο Μέσι δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ναι, μετά τη φάση των ομίλων δεν βοήθησε όσο θα περιμέναμε την Αργεντινή, δεν έκανε κάποια περίτεχνη ενέργεια, δεν σκόραρε κάποιο καθοριστικό γκολ. Αυτός ο 27χρονος Αργεντινός, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια παίζει ποδόσφαιρο σε τοπ επίπεδο και έχει παρασύρει στο διάβα του κάθε αντίπαλο, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, δεν κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα του στην κορυφή του κόσμου.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ένας συμπατριώτης του μερικά χρόνια πριν, το είχε καταφέρει. O Μαραντόνα έκανε το μεγάλο μπαμ της καριέρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 οδηγώντας την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου. Με τη φόρα που είχε από το Μεξικό μεγαλούργησε στη Νάπολι, όχι μόνος του όπως θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν στο μύθο του μυαλού τους αλλά έχοντας δίπλα του ποδοσφαιριστές όπως Ντε Νάπολι και ο Τσίρο Φεράρα στο πρώτο πρωτάθλημα και τους Καρέκα, Αλεμάνο και Τζόλα στο δεύτερο ενώ είχε μεσολαβήσει και ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο απέναντι στην Στουτγκάρδη.
Σε κανένα από αυτά τα πρωταθλήματα ο Μαραντόνα δεν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Μάρκο Φαν Μπάστεν και Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν πάνω από αυτόν. Χάρισε στη Νάπολι τους πρώτους τίτλους της ιστορίας της, ζώντας ουσιαστικά μια χρυσή τετραετία, η οποία ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 86″ και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του «90 στα γήπεδα της Ιταλίας.
Εκεί που δεν σκόραρε ούτε ένα γκολ, που τον «έσβησε» ο Ντράγκαν Στοϊκοβιτς στον προημιτελικό με την Γιουγκοσλαβία, που αστόχησε σε πέναλτι στο ίδιο ματς και ας μην το πλήρωσε η χώρα του και που τελικά στον τελικό ηττήθηκε και αυτός που τους Γερμανούς με σκορ 1-0, μη μπορώντας να βοηθήσει. Ένα Μουντιάλ, το οποίο έμελλε να είναι και το τελευταίο μεγάλο event της καριέρας του αφού βουτηγμένος μέσα στους άσπρους λόφους της κοκαϊνης, στήθηκε στον τοίχο από την ιταλική μαφία και η «ντόπα» βγήκε στην επιφάνεια. Ναι, για τον Μαραντόνα μιλάμε που κρέμασε ξανά τη χώρα του το 1994, όταν βρέθηκε ξανά θετικός στην ουσία της κοκαϊνης. Να τα λέμε όλα, όχι μόνο τα όμορφα.
Μια τετραετία του Μαραντόνα λοιπόν και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο βγήκαν ξανά στην επιφάνεια για να μειώσουν την ποδοσφαιρική αξία του Μέσι, ο οποίος «οφείλει» να ζει με το βάρος και την σκιά του Ντιεγκίτο πάνω από το κεφάλι του επειδή δεν κατάφερε να πάρει ένα Μουντιάλ. Ειλικρινά, φαίνεται τόσα αστεία η οποιαδήποτε σύγκριση όχι μόνο γιατί μιλάμε για διαφορετικές εποχές αλλά επειδή ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, υπήρξε άλλος ένας, ο οποίος βάσει τίτλων, ταλέντου, επαγγελματισμού, απόδοσης, αξίας, περηφάνιας, «αλητείας», έχει κάθε δικαίωμα να χαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος της σύγχρονης ιστορίας και τον λένε Ζινεντίν Ζιντάν.
Ωραίο το παρελθόν αλλά είναι παρελθόν και δεν έχει θέση στο σήμερα πάρα μόνο σαν μνημόνευση κάποιων προσώπων και καταστάσεων. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο δεν ορίζει την αξία ενός ποδοσφαιριστή. Σκεφτείτε πόσοι δεν το έχουν κατακτήσει και θα συμφωνήσετε. Κάθε σπουδαίος παίκτης έχει και θα έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην ιστορία του αθλήματος και οι γνώμες για ποιος υπήρξε καλύτερος όλων, πάντα θα διαφέρουν. Καλό είναι όμως τα επιχειρήματα για την άποψη του καθενός να είναι υπαρκτά, βασισμένα στην κοινή λογική και χωρίς διάθεση για απαξίωση. Στην προκειμένη λοιπόν, να λέμε τα στραβά του Μέσι αλλά να μην κρύβουμε από τους νεότερους τα χίλια στραβά του Μαραντόνα γιατί απλά αλλοιώνουμε την ιστορία. Είναι κρίμα για το ίδιο το ποδόσφαιρο! Πηγή: www.coppa.gr
Via
www.SPORstories.eu .
SPORTS NEWS LIVE BET GAMES SCORES stoixhma olimpiakos- pao nea panathinaikos ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΟΚ ΑΕΚ ΑΣΤΕΙΑ VIDEO LIVESCORES POKER KAZINO YGEIA ANEKDOTA LIVE STREAM TV
Πώς κερδίζω χρήματα από το internet ; Πώς βγάζω λεφτά από το σπίτι ; Που θα θα βρω δουλειά χωρίς κεφάλαια ; Έχω δουλειά αλλά δεν μου φτάνει ο μισθός και τι να κάνω για να ενισχύσω το εισόδημά μου ; Που να βρω δουλειά με τέτοια κρίση τώρα που είμαι άνεργος ;
Για να μάθεις τις απαντήσεις πάτησε τώρα ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου